cinemAteneo. Boberías

O Ateneo Atlántico presenta o filme Boberías, da actriz e realizadora cubana Orisel Gaspar. Será o mércores 22 de outubro, a partir das 19.30 horas, no espazo Ateneo-Vitruvia (rúa Reconquista 7)

Boberías

‘Boberías’ (Trifles) é un proxecto que nace como algo inherente á realidade da miña, emerxe como parte do meu quefacer diario, do meu amor pola arte, do meu entusiasmo polo coñecemento, da miña constante busca do equilibrio necesario para vivir en harmonía, e desa innata necesidade de converter a miña paixón nun modo de vida.
‘Boberías’ é ese espazo intanxible que eu edifico para ser feliz, no que coexiste todo o que eu imaxino e reflexiono e son capaz de expresar a través de diferentes formas. ‘Boberías’ está conformado por bocetos, ensaios, improvisacións, adestramentos, pequenas escenas, trozos de ideas, de reflexións, momentos de xogo, en definitiva exercicios creativos que forman parte do que eu considero a miña preparación cotiá como actriz e os seus derivados. O meu instrumento e as miñas ferramentas son eu mesma, a miña sala de estudos pode estar en calquera parte, un parque, unha praza, unha beirarrúa, unha praia, un ascensor. Éme inminente escoitar os meus estados de creación, cada impulso creativo flúe veloz e quere expresarse de xeito urxente, e dispóñome á acción porque en estado de creación son feliz. Cando sento o impulso creativo, cando unha observación xera na miña mente unha estrutura de movemento, de sons, cando unha paisaxe me invita a fundirme nela, lánzome á acción. Non busco escusas para frear a corrente impetuosa e sedenta. Non importan os medios, uso os que teño a man: a miña creatividade, o meu tempo, a realidade cotiá, e todo artefacto co que deixo constancia en vídeo. Máis tarde edito unha parte do acontecido sen o menor interese de acadar un resultado profesional dado que de edición, como de todo, son unha simple aprendiz. No me esforzo por complacer estéticamente a ninguén, o meu obxectivo é gozar do pracer que cada experimento me xera, enriquecerme, adquirir coñecemento, expresarme, manter todos mecanismos humanos e creativos en movemento, crecer espiritualmente e compartir cos demais algún retazo das experiencias vividas. Gozo o proceso como un neno goza do xogo, o verdadeiramente importante é a posibilidade de experienciar.
O resultado que expoño para ser observado é inconcluso, imperfecto, e non teño interese ningún en que non sexa así. Desde estes pedazos de pezas defectuosas e incompletas propoño suxestións, aproximacións, conxeturas que conviden a dar renda solta á imaxinación e ao debate, invito á reflexión, á conversación aberta e xenerosa que nos conduza a ser e estar en estado de creación sen límites. Por que “Boberías” como nome do proxecto? Cando era nena, -apenas cinco anos-, falaba durante longos períodos de tempo coa miña imaxe no espello, contaba cousas e interactuaba con ela creando interminables momentos. – Boberías…, oí dicir a máis dun. – Orisel anda por aí coas súas boberías. Case arribando aos cincuenta e cunha traxectoria artística gardada nas miñas costas eu sigo falando con canto espello de cristal ou humano se me cruza no camiño, e volvo escoitar a palabra ‘bobería’ para denominar o traballo dos que temos elixido como sendeiro o camiño da arte, como quen trata de minimizar ou restar valor á importancia do devandito oficio. Oh, os meus mestres todos, canto lles agradezo!, vostedes encargáronse de ofrecerme suficientes estímulos para que eu as desenvolvese. De modo que aquelas infantís e outras tantas ‘Boberías’ non deixaron de medrar conmigo ofrecéndome paz.
(Da canle de Youtube ‘Proxecto Boberías‘ de Orisel Gaspar).

Orisel Gaspar

Orisel Gaspar (1968, Cuba) é Licenciada en Artes Escénicas (Universidad de las Artes Instituto Superior de Artes (ISA). Ciudad Habana, Cuba 1985/90)
Actriz, guionista, profesora de Interpretación, profesora de Oratoria, reside entre Galicia, A Habana e Santa Clara.
Cunha ampla carreira como actriz (audiovisual e teatro) e creadora, e autora de proxectos como o que hoxe nos presenta (Boberías), o Apertas, ou o Proyecto Nosotros. Como actriz participou en longametraxes como As mortes (Cristóbal Arteaga, Galicia, 2015) ou El triste olor de la carne (Galicia, 2013); en televisión participou en series como Pazo de familia (TVG, 2014).
Entre as súas curtametraxes cómpre destacar a súa actuación como protagonista nas laureadas El segundo amanecer de la ceguera (Mario Franco, España, 2008) ou Noche Vieja (Joaquín Matamala, ESAC, 2013). O filme Siete días siete noches (Joel Cano, Cuba, 2001), do que é actriz protagonista, xa foi presentado neste cinemAteneo en 2023. É tamén moi fructífera a súa carreira como actriz de teatro.